In het begin van de vorige eeuw werd er veel waarde gehecht aan het zogenoemde "intelligentiequotiënt" van met name kinderen. In 1904 werd de Franse psycholoog Alfred Binet door de Franse overheid gevraagd een test te ontwerpen om "slimme" van "domme" kinderen te onderscheiden.
Binet ontwierp een intelligentietest waarmee hij de intelligentieleeftijd van een kind vaststelde. Wanneer de intelligentieleeftijd wordt gedeeld door de werkelijke leeftijd, en met `100` vermenigvuldigd, dan krijg je het IQ. Dit IQ is normaal verdeeld met een gemiddelde dat op 100 is gesteld. Zo is de Stanford-Binet Intelligentieschaal ontwikkeld.