Soms kun je experimenten ook nabootsen. Dat heet simulatie. Daarbij maak je gebruik van de random-functie ( "random" is Engels voor willekeurig) van de grafische rekenmachine: elke gebeurtenis wordt voorgesteld door een getal.

Bij simuleren moet je erop letten dat voor elke gebeurtenis geldt: de werkelijke kans is gelijk aan de kans in de simulatie.

De random-functie genereert een willekeurig decimaal getal tussen `0` en `1` . Dat kan bijvoorbeeld `0,3958484103` zijn. De kans op elk van die getallen is gelijk.

De kans op een getal tussen `0` en `0,5` is dus `0,5` .

Verdubbel je alle getallen, dan krijg je een getal tussen `0` en `2` .
De kans op een getal tussen `0` en `1` is nu dus `0,5` .

Laat je vervolgens alle cijfers achter de komma weg, dan blijft er alleen een `0` of een `1` over. De kans op `0` is nu dus `0,5` . En omdat er verder alleen een `1` wordt gegenereerd, is de kans daarop ook `0,5` .

Het weghalen van de cijfers achter de komma gaat met de integer-functie: int(2 · rand).

Je hebt nu een lijst willekeurige getallen `0` en `1` . Als je voor `0` "kop" leest en voor `1` "munt" , heb je het werpen met een geldstuk gesimuleerd. Dit experiment kun je gemakkelijk `500` maal uitvoeren met de grafische rekenmachine. Het voordeel is dat dit minder tijd kost dan `500` keer gooien met een geldstuk.

Onderzoek of de kans op "kop" inderdaad op den duur ongeveer `0,5` wordt.

Doe het voorgaande voorbeeld nog eens, maar nu met behulp van simulatie. Bekijk eventueel het bijbehorende Practicum: Simulaties en tellen met de GR .