Formules houd je graag zo overzichtelijk mogelijk. Daarom worden variabelen als $\mathrm{lengte}$ en $\mathrm{breedte}$ en $\mathrm{aantal}\mathrm{km}$, enzovoorts, wel aangegeven met maar één letter. De formule wordt dan erg overzichtelijk, maar je moet wel goed van tevoren afspreken wat elke letter precies betekent en je daar dan ook heel nauwkeurig aan houden.

De omtrek van een rechthoek vind je door de lengte plus de breedte plus de volgende lengte plus de breedte uit te rekenen.
In formule: $\mathrm{omtrek}=\mathrm{lengte}+\mathrm{breedte}+\mathrm{lengte}+\mathrm{breedte}$.

Dat wordt dan: $P=l+b+l+b$.

Je moet dan wel onthouden dat $l$ de lengte, $b$ de breedte en $P$ de omtrek (periferie) van de rechthoek is.
Ook moet je bijpassende eenheden afspreken.

De formule $P=l+b+l+b$ kan nog overzichtelijker...

Dan moet je gebruik maken van eigenschappen van rekenbewerkingen:

• Bij optellen mag je de volgorde veranderen: $3+2=2+3$.

• Bij vermenigvuldigen mag je de volgorde veranderen: $3\times 2=2\times 3$.

• Herhaald optellen kun je omzetten naar vermenigvuldigen: $3+3+3+3=4\times 3$.

En zo zijn er nog meer eigenschappen; je zult ze nog wel tegenkomen...

De formule kan dus worden geschreven als: $P=l+l+b+b=2\times l+2\times b$.

Misschien zie je meteen al het nadeel van het teken $\times$ voor vermenivuldigen: het lijkt op de letter $x$. Daarom gebruik je in formules meestal de vermenigvuldigingspunt $\cdot$ in plaats van het kruisje.

De formule wordt: $P=2\cdot l+2\cdot b$.

Heel overzichtelijk, maar weet je nog precies wat er staat...?