In de jaren vijftig deed de Amerikaan D.L. Gerlough onderzoek naar de voetgangersveiligheid van wegen. Als er veel verkeer over een weg gaat, is er voor voetgangers weinig gelegenheid om veilig over te steken. Daarom stelde Gerlough de zogenaamde "veilige norm" op. Een weg voldoet aan deze veilige norm wanneer er zich gemiddeld elke minuut een gelegenheid voordoet om veilig over te steken. Dat lukt alleen als het aantal auto’s dat per uur passeert onder een maximum blijft. Dit maximum wordt aangegeven met `N_(max)` en is afhankelijk van de breedte van de weg. Gerlough beperkte zich in zijn onderzoek tot wegen met een breedte tussen 2 meter en 9 meter. Hij kwam tot de formule:

`N_(max) = (8289,3)/B * (1,778 - log(B))`

In deze formule is `B` de breedte van de weg in meter. Vanzelfsprekend is deze formule een model van de werkelijkheid. Met behulp van dit model komt er enig inzicht in de veiligheid bij de aanleg van wegen.
Bij een brede weg duurt het oversteken langer dan bij een smalle weg. Voor wegen die voldoen aan de veilige norm, betekent dit dat er bij een brede weg per uur minder auto’s mogen passeren dan bij een smalle weg. De grafiek van `N_(max)` moet dus dalend zijn. De formule voor `N_(max)` moet hiermee in overeenstemming zijn.