De arbeidsomstandighedenwet schrijft voor dat bij het bouwen en inrichten van werkplaatsen rekening wordt gehouden met de gezondheid, de veiligheid en het welzijn van de mensen die er werken. Het "Handboek Ergonomie" geeft op basis daarvan richtlijnen voor de hoogte van werkplaatsen.

Een belangrijk criterium is de hoeveelheid vrije luchtruimte per persoon: dat is de ruimte die per persoon beschikbaar is, buiten de ruimte die de personen zelf innemen. Het Handboek Ergonomie noemt twee voorwaarden. Voorwaarde A geeft aan hoeveel vrije luchtruimte er ten minste per persoon moet zijn, voorwaarde B zegt hoeveel daarvan zich boven een hoogte van `1,80` meter moet bevinden.

	werkplaats voor maximaal `9` personen	werkplaats voor meer dan `9` personen
A. minimale vrije luchtruimte	`6` m3 per persoon	`7` m3 per persoon
B. minimale vrije luchtruimte boven `1,80` m	`2,4` m3 per persoon	`2,8` m3 per persoon

Volgens de tabel zou een werkplaats lager mogen zijn naarmate het vloeroppervlak groter is. Om te voorkomen dat een ruimte te laag wordt, geeft het Handboek ook nog voorwaarden voor de hoogte. Zo moet een werkplaats met een vloeroppervlak van `200`  m² een hoogte van ten minste `2,70`  meter hebben.

Een werkplaats heeft een vloeroppervlak van `200`  m². De hoogte van de werkplaats is `h` (meter). Uit de voorwaarden in de tabel volgt dat `h` afhangt van het aantal personen `x` waarvoor de werkplaats bestemd is. Volgens de voorwaarde uit het Handboek is `h ge 2,70` .
Voorwaarden A en B kunnen ieder ook als ongelijkheid met bijbehorende grenslijn worden genoteerd en het toegestane gebied ziet er uit zoals in de figuur.

Voor kleine waarden van `x` is de voorwaarde `h ge 2,70` de strengste voorwaarde: als daaraan is voldaan, is zeker aan de andere twee voorwaarden voldaan. Het komt ook voor dat voorwaarde B uit de tabel de strengste voorwaarde is.

Onderzoek bij welke aantallen personen dat het geval is.