Formules zoals `y = 2 x + 3` of `a + 4 b - c = 15` of `6 x + 10 = 2 x - 8` noem je vergelijkingen. Je kunt dan waarden (of combinaties van waarden) zoeken die de vergelijking kloppend maken, het oplossen van een vergelijking.

Vergelijkingen kun je systematisch oplossen door herleiden. Vooral bij vergelijkingen met één variabele doe je dat vaak. Je gebruikt dan algebraïsche methoden, zoals:

• de balansmethode, waarbij je aan beide zijden van het isgelijkteken

  • hetzelfde optelt of aftrekt;

  • met hetzelfde vermenigvuldigt of door hetzelfde deelt (maar niet delen door of vermenigvuldigen met `0` ).

• de terugrekenmethode, waarbij je bewerkingen ongedaan maakt door het tegenovergestelde te doen:

  • optellen maak je ongedaan door aftrekken (en omgekeerd);

  • vermenigvuldigen maak je ongedaan door delen (en omgekeerd);

  • machten maak je ongedaan door worteltrekken (en omgekeerd).

• ontbinden in factoren, waarbij je gebruik maakt van het feit dat een vergelijking van de vorm `a * b = 0` gelijkwaardig is met `a = 0 ∨ b = 0` .

Als algebraïsche methoden niet werken, kun je nog denken aan inklemmen: je zoekt de oplossing door verschillende waarden te proberen op een steeds kleiner zoekgebied. De grafische rekenmachine heeft daar diverse routines voor ingebouwd, zie het Practicum .

Als er staat bereken algebraïsch of "los algebraïsch op" , dan moet je de opdracht stap voor stap met behulp van algebra oplossen. Inklemmen is dan bijvoorbeeld niet toegestaan.

Als er staat bereken exact of "los exact op" , dan moet je de opdracht ook stap voor stap oplossen en mag je niet afronden.