Bij koplampen van auto's en fietsen wordt nog veel gebruikt gemaakt van de parabolische spiegel. In het brandpunt van de parabolische spiegel zit het lampje, de lichtstralen worden door de spiegel gebundeld tot een vrijwel evenwijdig lichtbundel.

De natuurkunde leert dat een lichtstraal die op een spiegel valt weerkaatst wordt volgens "hoek van inval is hoek van terugkaatsing" . Is de spiegel gekromd, dan gedraagt de lichtstraal zich alsof hij weerkaatst wordt door een vlakke spiegel die in het trefpunt raakt aan de gekromde spiegel.

In een punt $P$ van een parabool met brandpunt $F$ is de raaklijn de deelijn van de hoek tussen het lijnstuk $\mathrm{PF}$ en de loodlijn van $P$ op de richtlijn. $Q$ is het voetpunt van die loodlijn op de richtlijn. De hoek tussen $PF$ en het verlengde van $QP$ wordt door een lijn door $P$ loodrecht op de raaklijn in twee gelijke delen verdeeld. Een lichtstraal die vanuit $F$ op $P$ valt maakt dus met die lijn loodrecht op de raaklijn een hoek die gelijk is aan de hoek die het verlengde van $QP$ ermee maakt.
Hoek van inval is hoek van terugkaatsing, dus de lichtstraal gaat vanaf $P$ verder langs het verlengde van $\mathrm{QP}$, dus evenwijdig aan de as. Een puntvormige lichtbron in $F$ levert daarom een bundel van evenwijdige lichtstralen.

In werkelijkheid is de parabolische spiegel driedimensionaal: een parabool om zijn as gewenteld. Dat noem je een paraboloïde.

Sla in een plank twee spijkers en knoop van een stukje touw elk uiteinde aan één van die spijkers vast. Het stuk touw moet iets langer zijn dan de afstand tussen beide spijkers. Neem nu een potlood en trek daarmee het touw strak. Beweeg dit potlood terwijl je het touw strak houdt.