Bij een logische redenering volgt elke redeneerstap uit voorgaande stappen of uit de uitgangspunten. Een definitie (een afspraak wat iets betekent) is een voorbeeld van zo’n uitgangspunt. De conclusie is het resultaat van de uitgangspunten en de redeneerstappen.

Schematisch ziet een redenering er als volgt uit:
`((text(uitgangspunt ) 1),(text(uitgangspunt ) 2),(...),(text(uitgangspunt ) n)) rarr text(redeneerstappen) rarr text(conclusie)`

Het feit dat bij een logische redenering elke redeneerstap volgt uit de voorgaande stappen of de uitgangspunten, houdt niet in dat de conclusie daarom waar is. Het is mogelijk dat de redenering logisch is, en de conclusie toch onwaar. Als de uitgangspunten waar zijn en de redenering is logisch, dan leidt dit tot een ware conclusie.

Om na te gaan of een redenering logisch is, kijk je of elke redeneerstap correct is. Ook kan het zijn dat een redenering niet compleet is. Dit heet een onvolledige redenering.